H Brabanter είναι μια από τις πιο παλιές ράτσες κότας και μας έρχεται από την ιστορική περιοχή της Βραβάντης (Brabant) η οποία ανήκει στο Βέλγιο και την Ολλανδία. Ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς ράτσες στην Ολλανδία για πολλά χρόνια. Η παλαιότερη απεικόνισή της που υπάρχει είναι σε έναν πίνακα του 1676 του Ολλανδού ζωγράφου Melchior d'Hondecoeter. Όμως παρά τη μεγάλη δημοτικότητα της ράτσας και τις επιτυχίες της στις επιδείξεις πουλερικών στις αρχές του 20ου αιώνα κινδύνεψε να εξαφανιστεί. Κατάφερε όμως να επιζήσει χάρη σε διασταυρώσεις που έγιναν με άλλες γενιοφόρες και κορωνιδοφόρες ράτσες κότας. Η καινούρια “Brabanter” είναι ελαφρώς μικρότερη από την παλιά έχει όμως τα ίδια εξωτερικά χαρακτηριστικά ενώ ανήκει στις σπάνιες ράτσες.
Η ολλανδική Brabanter είναι μεσαίου μεγέθους ράτσα με το βάρος στις κότες να αγγίζει τα 2 κιλά ενώ στα κοκόρια τα 2,5 κιλά. Κρατάει το κορμί της όρθιο και βρίσκεται μόνιμα σε εγρήγορση. Η ουρά είναι μακριά και ανοιχτή, μοιάζει με βεντάλια, την οποία κρατάει ψηλά. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η κορωνίδα και τα γένια. Η κορωνίδα της είναι ιδιαίτερη μιας και πετάει αρκετά προς τα πάνω και γέρνει ελαφρώς μπροστά, μοιάζει αρκετά με ¨μοϊκάνα¨ Το γένι της χωρίζεται σε τρία μέρη. Το λοφίο της είναι μικρό και έχει σχήμα V ενώ οι λοβοί των αυτιών της είναι μικροί και λευκοί. Το λειρί συχνά δεν υπάρχει. Συχνά το λειρί και οι λοβοί των αυτιών είναι κρυμμένοι στη γενιάδα. Τα πόδια της δεν έχουν φτερά και είναι μπλε χρώματος.
Παρά το ότι η Brabanter είναι κυρίως διακοσμητική κότα έχει αρκετό κρέας και γεννάει έναν ικανοποιητικό αριθμό από αυγά. Η αυγοπαραγωγή κυμαίνεται περίπου στα 150 μεγάλα λευκά αυγά το χρόνο τα οποία σπάνια κλωσάει. Η παραγωγή των αυγών είναι καλή ακόμα και κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Η Brabanter είναι μια ήσυχη, ντροπαλή και έξυπνη ράτσα η οποία μπορεί να μεγαλώσει καλά τόσο σε συνθήκες αιχμαλωσίας όσο και ως ελευθέρας βόσκησης. Αυτό που χρειάζεται είναι λίγη προσοχή στη διατροφή της γιατί έχει την τάση να παχαίνει εύκολα. Όπως όλες οι “παλιές” ράτσες είναι ανθεκτική στο κρύο αφού το μικρό της λοφίο και λειρί είναι ανθεκτικά στα κρυοπαγήματα.
